Rekrutacja na studia i… ortografia

rekrutacja

Jak napisać: nieprzyjęcie kandydata na studia czy nie przyjęcie kandydata na studia, niepodpisanie umowy czy nie podpisanie umowy?

Partykułę nie z rzeczownikamizapisujemy łącznie. Wątpliwości związane z rzeczownikami odczasownikowymi typu dostarczenie, podpisanie, zaliczenie, przyjęcie wiążą się z tym, że w społecznym odczuciu wyrazy te mają silny związek z czasownikami (a te z partykułą nie piszemy osobno). Ponieważ podane w pytaniu przykłady to rzeczowniki, odpowiedź jest jednoznaczna – należy napisać: nieprzyjęcie kandydata na studia, niepodpisanie umowy.

Jak napisać: czas nieokreślony czy nie określony, opłaty niewniesione czy nie wniesione, niebędący czy nie będący członkiem?

Partykułę nie jako wykładnik zaprzeczenia z imiesłowami przymiotnikowymi (czynnymi i biernymi) zapisujemy łącznie. Zasada ta obowiązuje niezależnie od tego, czy imiesłów jest użyty w znaczeniu przymiotnikowym (nieokreślony = trudny do określenia), czy czasownikowym (nie określony = taki, którego nie określono). Mimo że jednocześnie wciąż dopuszcza się – jako oboczną – pisownię rozdzielną imiesłowów użytych czasownikowo, jako najzupełniej poprawne i godne upowszechnienia należy uznać formy: czas nieokreślony, opłaty niewniesione, niebędący członkiem.

Łącznie czy rozdzielnie zapisać nie z rzeczownikiem dofinansowanie?

Nie z rzeczownikami zawsze (!) piszemy łącznie, dlatego też niedofinansowanie także zapiszemy w ten sposób, podobnie nielubuszanin, niezielonogórzanin, nienowosolanin. Trudnością w praktyce czasami bywa myląca użytkowników języka pochodność rzeczownika od czasownika, z którym cząstkę nie- należy pisać rozdzielnie.

Oprac. A.Wojciechowska i P. Kładoczny

Chopin czy Szopen?

W Sulechowie co roku odbywa się Festiwal Muzyki Fryderyka Chopina. W tym czasie prasa pisze o Chopinie albo Szopenie – czy ta druga forma jest poprawna?

chopin sulechów

Niewiele nazwisk ma w języku polskim pisownię wariantywną, ale Chopin jest jednym z nich. Nazwisko to możemy zapisać zarówno w oryginale, jak i spolszczone. Tak samo będzie z nazwiskiem Shakespeare – Szekspir czy Washington – Waszyngton. Dlatego dziennikarze piszący Szopen nie popełniają błędu – obie formy są poprawne.
K. Rostkowska

Na wakacje nad Jezioro Sławskie!

Która forma zapisu jest poprawna: jezioro Sławskie czy Jezioro Sławskie?

jezioro sławskie

Nowy słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji pod red. Edwarda Polańskiego podaje następujący zapis: Jezioro Sławskie. Jeśli bowiem nazwa geograficzna własna składa się z dwóch członów,  której człon pierwszy jest nazwą pospolitą (np. góra, nizina, kanał itp.), człon drugi zaś jest rzeczownikiem w dopełniaczu lub przymiotnikiem w mianowniku, oba człony piszemy wielką literą, np. Wyżyna Małopolska, Góra Kościuszki. Analogicznie więc zapisujemy Jezioro Sławskie i Pojezierze Sławskie.

Warto dodać, że zasada ta nie dotyczy tego typu dwuczłonowych nazw geograficznych, w których człon pierwszy jest wyrazem pospolitym, a drugi rzeczownikiem nieodmiennym. W takim wypadku wyraz pospolity zapisujemy małą literą, natomiast drugi człon zapisujemy wielką literą, np. półwysep Hel, wyspa Uznam itp.
U. Majdańska-Wachowicz

Na uniwersytecie czy w uniwersytecie?

Jak napisać: semestr siódmy zrealizowano na uniwersytecie X czy w uniwersytecie X?

Zielona_Góra,_Campus_A_(UZ)

Zdecydowanie częściej używamy pierwszej konstrukcji, zwłaszcza gdy mamy na myśli uczelnię-instytucję. Mówimy więc o studiowaniu, pracowaniu, wykładaniu itp. na uniwersytecie (nie: w uniwersytecie) i możemy napisać semestr siódmy zrealizowano na uniwersytecie X. Jednakże w tekstach oficjalnych, a takiego dotyczy pytanie, użycie przyimka w nie jest błędem.

Gdy natomiast mówimy o uniwersytecie jako o miejscu, uzasadnione są konstrukcje typu Umówiliśmy się w uniwersytecie (czyli ‘w budynku uniwersytetu’).

A. Wojciechowska

Krzyż pański z ulicą św. Trójcy

Czy zapis ulica św. Trójcy jest poprawny? Czy skrótu św. nie należy zapisać wielką literą?

Województwo

lubuskie

Powiat

Zielona Góra

Miasto

Zielona Góra

Kod pocztowy

65-097

Ulica

św. Trójcy

http://www.azbiznes.pl

Zgodnie z zasadami zawartymi w Nowym słowniku ortograficznym PWN z zasadami ortografii i interpunkcji pod red. E. Polańskiego poprawny zapis to: ulica Świętej Trójcy lub ulica św. Trójcy. Jeżeli bowiem w nazwach obiektów topograficznych (tj. ulicy, alei, placu, parku, budowli itp.) stosujemy pełny zapis wyrazu święty, to wówczas zapisujemy go wielką literą. Natomiast jeśli w tego typu nazwach własnych stosujemy skrót, to wówczas zapisujemy go małą literą.

Trzeba zaznaczyć, że po skrócie, który jest początkową literą wyrazu lub początkowymi literami skracanego wyrazu stawiamy kropkę, np. św. (= święty), ul. (= ulica).
U. Majdańska-Wachowicz

O bachanaliach mówić poprawnie…

bachan1

Dlaczego nazwę święta studenckiego w Zielonej Górze – bachanalia piszę się małą literą?

Najkrócej na to pytanie można odpowiedzieć następująco: ponieważ takie są zasady pisowni polskiej. Wielką literą piszemy dawne i silnie zakorzenione w naszej kulturze nazwy świąt, np. Boże Narodzenie, Wszystkich Świętych; natomiast małą literą pisze się nazwy obrzędów, zabaw i zwyczajów, także tych studenckich, np. bachanalia, juwenalia.

Warto dodać, że w dopełniaczu wyraz ten brzmi bachanaliów (nie: bachanalii). Wszystkim studentom Uniwersytetu Zielonogórskiego życzymy więc udanych bachanaliów!

Czy do rektora można zwracać się Jego Magnificencjo? W czasie uroczystości akademickich mówcy często rozpoczynają tak swoje przemówienia.

Jego Magnificencja mówimy o rektorze (lub Jej Magnificencja, gdy rektorem jest kobieta), ale do rektora w takich uroczystych sytuacjach zwracamy się Wasza Magnificencjo lub po prostu Magnificencjo.

Czy do prorektorów też powinniśmy zwracać się panie rektorze? A może po prostu panie profesorze?

Jeśli profesor pełni wysoką funkcję na uniwersytecie, należy zwracać się do niego, używając nazwy tej funkcji. Dodatkowo, tak jak w instytucjach rządowych tytuł premiera czy ministra należny jest wicepremierom i wiceministrom (a także osobom, które pełniły takie funkcje w przeszłości), tak i w instytucjach akademickich do prorektorów należy zwracać się panie rektorze, a do prodziekanów panie dziekanie. Polski zwyczaj nakazuje, by pomijać z kurtuazją wszystkie pod-, pro- i wice- w tytułach.

W związku ze zbliżającymi się bachanaliami dużo się mówi o wydarzeniach kulturalnych i kulturowych. Czy tych dwóch przymiotników można używać zamiennie?

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN przymiotniki te oznaczają:

  • kulturalny 1. ‘związany z kulturą, stanowiący jej składnik, przejaw’: centrum kulturalne, placówka kulturalna, wydarzenie kulturalne; 2. ‘wykształcony, obyty, dobrze wychowany, właściwy takiemu człowiekowi’: kulturalny człowiek, kulturalna jazda samochodem;
  • kulturowy ‘związany z kulturą – całokształtem dorobku ludzkości’: różnice kulturowe, prądy kulturowe, krajobraz kulturowy.

Wydarzenia bachanaliowe są zatem wydarzeniami kulturalnymi, a nie kulturowymi. Te dwa słowa jednak często są mylone – trafiły nawet do Słownika wyrazów kłopotliwych PWN. Jeśli dodamy do nich jeszcze wyraz kultowy – ‘otoczony kultem, uwielbieniem’, to będziemy mieć trzy podobne wyrazy o tym samym źródłosłowie, a jednak o różnych znaczeniach.

Oprac. M. Steciąg, K. Rostkowska

3 maja w wielu wersjach…

W Zielonej Górze i okolicznych miastach zauważamy wiele nazw ulic z wykorzystaniem liczebnika porządkowego, np. 3 Maja. Na tabliczkach obserwujemy nie lada dowolność w zapisie, poczynając od 3 Maja, 3. Maja, 3-go Maja, 3-ego Maja, a na 3-go maja kończąc. Jak zatem poprawnie zapisać nazwę tej ulicy? Czy dozwolony jest taki zapis: ulica Konstytucji 3. Maja?
3 maja

Reguła ortograficzna jeszcze z 1936 roku mówi o tym, że niepoprawne jest dopisywanie końcówek fleksyjnych do cyfr arabskich i rzymskich oznaczających liczebniki. W związku z tym nie należy dodawać końcówek przypadka, np. -ego, -go do liczebnika pisanego cyfrą, zwłaszcza za pomocą łącznika.

Jan Miodek w „Ojczyźnie polszczyźnie” wyraźnie zaznacza, że twory typu: „3-go maja” są niepoprawne. Jedyny dopuszczalny zapis to: ulica Konstytucji 3 Maja (przy czym Maja zawsze wielką literą), a w skrócie: ul. Konstytucji 3 Maja.

M. Soczek, II rok II stopnia FP

Jak to jest z tym „województwem lubuskim”?

Jak to w końcu jest z tą wielka i małą literą? Poprawnie jest napisać: w Lubuskiem czy w lubuskiem; w województwie lubuskim czy w Województwie Lubuskim?

lubuskie

Zasady użycia wielkich i małych liter mogą czasami budzić zniecierpliwienie, ale zasadę rządzącą pisownią miejsca, w którym żyjemy, trzeba koniecznie zapamiętać. A więc: małą literą zapisujemy nazwy okręgów administracyjnych zarówno współczesnych, np. województwo lubuskie, powiat nowosolski, gmina gorzowska, jak i historycznych, np. ziemia lubuska, zarówno państwowych, jak i kościelnych, np. diecezja zielonogórsko-gorzowska. Wielką literą z kolei piszę się nazwy własne państw, regionów, miast, osiedli, wsi i przysiółków, np. (region) Lubuskie, (powiat) Nowa Sól, (gmina) Gorzów Wielkopolski, (przysiółek) Złoty Potok, (osiedle) Leśne itd. Warto dodać, że jeśli nazwa własna składa się z kilku wyrazów, to każdy z nich zaczynamy od wielkiej litery.

M. Steciąg

Poprawność językowa na rondzie

Jaki jest poprawny zapis nazwy rondo PCK?

rondo

Zgodnie z zasadami zawartymi w Nowym słowniku ortograficznym PWN z zasadami ortografii i interpunkcji pod red. E. Polańskiego, nazwę tę należy zapisać w następujący sposób: rondo PCK. Jeśli bowiem stojący na początku nazwy wielowyrazowej wyraz: ulica, aleja, plac, park, kopiec, kościół, klasztor, pałac, willa, zamek, molo, brama, rondo, pomnik, cmentarz itp. jest tylko nazwą gatunkową (rodzajową), piszemy go małą literą, a pozostałe wyrazy wchodzące w skład nazwy wielką literą.

Warto dodać, że skrótowce (literowce i głoskowce) powinny być zapisane w całości wielkimi literami. Co ważne, z dwuznaków rz, sz, cz i trójznaku dzi oznaczających jedną głoskę pozostawiamy w skrótowcu tylko pierwszą literę, np. PCK (Polski Czerwony Krzyż). Ponadto w skrótowcach rodzimych i obcych przyswojonych nie stawia się kropek, np. PCK, USA. Jeśli skrótowiec się odmienia, to wówczas końcówkę fleksyjną zapisujemy małą literą i oddzielamy ją od tematu łącznikiem, np. GOPR-u.
U. Majdańska-Wachowicz

Porady językowe na Wielkanoc

Wielkanoc – święta Wielkanocy, Wielkiejnocy czy Wielkiej Nocy?

swieta

Wielkanoc jest zrostem, czyli połączeniem wyrazowym, którego części składowe zatraciły swoją niezależność znaczeniową. Należy dodać, że jest takim zrostem, w którym pierwszy człon występuje w dwóch formach – odmiennej i nieodmiennej: święta Wielkanocy i Wielkiejnocy, Wielkanocą i Wielkąnocą. Możliwy jest również zapis: Wielka Noc – święta Wielkiej Nocy (ale: święta wielkanocne).

 

Niedziela Palmowa i tłusty czwartek – dużą czy małą literą? 

Niedziela Palmowa (dawniej Niedziela Kwietna) – zgodnie z regułą pisowni nazw świąt i dni świątecznych – należy pisać wielką literą, w odróżnieniu od nazw opisowych (niedziela wielkanocna); jednak tłusty czwartek (wbrew pozorom małą literą) to nie jest nazwa święta, ale zwyczaju.

 

Wielki Czwartek – jak zapisać nazwy dni Wielkiego Tygodnia – dużą czy małą literą?

Nazwy świąt zapisujemy wielkimi literami, stąd Wielki Czwartek, Wieki Piątek, Wielka Sobota.

 

Dlaczego Wielki Piątek dużymi literami, a środa popielcowa małymi?

Nazwy świąt piszemy wielkimi literami, wobec tego: Wielki Czwartek, Wielki Piątek, Wielka Sobota, a także Popielec. Nazwę środa popielcowa zazwyczaj uznaje się za określenie opisowe, co uzasadnia pisownię małymi literami. Jednak czasem w publikacjach religijnych stosuje się również zapis Środa Popielcowa i choć słowniki ortograficzne go nie podają, można pisownię taką uznać za uzasadnioną – podkreśla Jan Grzenia.

 

Śmigus-dyngus – jaka jest prawidłowa pisownia?

Nazwę zwyczaju polewania się wodą w poniedziałek wielkanocnyśmigus-dyngus – należy pisać małymi literami i z łącznikiem. Nazwa ta, jak podaje Władysław Kopaliński w Słowniku mitów i tradycji kultury, pochodzi ze st. nm. dingnus, dingnis ‘okup, wykupno od podpalenia, rabunku’ (dawniej dyngus to datek – jaj, wędlin – od gospodyń dla chłopców chodzących po domach „po dyngusie”) i nm. Schmeckostern, Schmackostern, schmacken ‘bić’ (śmigus – uderzenie rózgą wierzbową z baziami z Niedzieli Palmowej), stąd forma śmigus-dyngusśmigusa-dyngusa (a nie: śmingus-dyngus).

 

Pascha – jak utworzyć formę celownika? 

Pascha (zapis dużą literą oznacza święto, małą – potrawę) w celowniku i miejscowniku l. poj. ma formę passze. Dla twardotematowych rzeczowników rodzaju żeńskiego zakończonych w M. lp. samogłoską -a obligatoryjna jest alternacja, w tym wypadku ch : sz. Podobnie jak muchamusze, cechacesze.

 

Oprac. Magdalena Idzikowska